آداب ملاقات بیمار با پزشک و رفتار پزشک با بیمار

نسیم دنا –     کمتر کسی است که در زندگی به پزشک مراجعه نکند، اصولاً افراد جامعه در طول عمر خود برای مشورت یا پیش­گیری از بیماری یا معالجه نیاز به مراجعه به پزشک دارند. در این نوشته قصه ما این است که آداب ملاقات بیمار با پزشک و رفتار پزشک با بیمار را در حد توانائی بصورت دستورالعملی تقریر تا بعنوان یک عادت و رسم پسندیده مورد توجّه قرار گرفته و منبعد جزء فرهنگ جامعه گردد.

۱-    قبل از ملاقات جهت رفع بوی بدن دوش بگیریم، و مسواک بزنیم، بخصوص اگر سیر یا پیاز یا مواد بودار مصرف کرده باشیم، برای اینکه معاینه ی اعضای بدن ما راحت باشد، لباس راحت و مناسب بپوشیم، چون بعضاً مشاهده شده است، بعلت تنگی و نامناسب بودن پوشش، بیمار نمی­تواند جوارحی که لازم است به پزشک نشان دهد. اگر قرار است پاهایمان را به پزشک نشان دهیم، از قبل آنها را بشوئیم وجوراب تمیز بپوشیم.

۲-    قبل از مراجعه به پزشک خلاصه­ای از سوابق بیماری، و علائم آن را  یادداشت نمائیم، تا هنگام مراجعه به پزشک مطالب را فراموش نکنیم، و تمام مطالب را به او گفته باشیم، چون در محیط بیمارستان یا مطب بعلت استرس، و حوادث غیر عادی، و فشارهای روحی وروانی، اغلب بیماران فراموش می­کنند، که   تمامی بیماری و علائم آن را برای  دکتر بیان کنند.

در ضمن مستندات و سوابق بیماری خود را از قبیل، نسخه­های پزشکی قبلی و جواب آزمایشات و هر نوع عکس و یا مدرکی را همراه خود داشته باشیم، تا اگر دکتر نیاز به اطلاع از ان مدرک داشته باشد، بتواند. با ملاحظه آنها تصمیم بهتری بگیرد.

۳-    هنگام ورود به سالن انتظار با رعایت احترام به نوبت دیگران، زمان ملاقات با پزشک را با منشی هماهنگ نمائیم. هنگام ورود به اطاق دکتر. به دکتر سلام کنیم، از واژه ی  دکتر سلام، استفاده کنیم، هیچگاه با نام کوچک یا نام خانوادگی او را خطاب نکنیم، ولو اینکه با او رابطه ی آشنایی و خویشاوندی یا شغلی داشته باشیم، بعد از سلام دفترچه بیمه یا برگ ویزیت را با احترام به او تقدیم نمائیم. بخاطر داشته باشیم، دفترچه یا برگ ویزیت را خلاف ادب جلو دکتر پرت نکنیم، چون دفترچه سنگ نیست و مطب هم میدان جنگ نیست، سپس از دکتر بخواهیم که در چه محلی جهت مداوا بنشینیم.

۴-    شایسته است ،پزشک محترم فضای مناسبی اعم از روحی و فیزیکی برای ملاقات بیمار فراهم نمایند، تا بیمار از لحاظ روحی و جسمی بتواند، بیماری خود را برای پزشک تشریح نماید، و چنانچه لازم باشد اعضاء بدن خود را که لازم به  معاینه دارند، به پزشک نشان دهد، تا احساس شرم و کمروئی نکند. چون بیماران دارای طبایع و سرشت خاص می­باشند، و مضافاً مسئله کمروئی و حجب و حیاء سبب می­شود، که بیمار نتواند، تمام حقیقت و علائم بیماری خود را برای پزشک شرح دهد. بخصوص اگر بیمار مرض خاصی داشته باشد، که بیان آن در جمع روا نباشد، وآن لحظه چندین بیمار دیگر همزمان در نزد پزشک جهت ویزیت حضور داشته باشند. زیرا بعضاً مشاهده شده، یک پزشک همزمان چندین بیمار را در حضور همدیگر معاینه می­کند، چنین عواملی باعث می­شوند، که اغلب بیماران قسمتی از بیماری خود را بعلت شرم و کمروئی مخفی نمایند، و تمام حقیقت را نگویند، همین امر سبب تشخیص اشتباه پزشک می شود. بهتر است، پزشک زمینه­ای از نظر مکان و روان برای بیمار فراهم نماید، تا بیمار بتواند تمامی حقایق و امراض خود را بیان نماید.

۵-    بعد از اینکه بیمار جهت مداوا آماده شد، شایسته است پزشک به تنهائی وبدون حضور سایر بیماران یا ارباب رجوع، از بیمار بخواهد، بیماری اش را بیان کند، ودر حین صحبت مستقیم به او نگاه کند، تا بیمار احساس کند که پزشک به حرف او گوش می دهد،