زابل در آتش بیداد

آفتاب دنا – آصف رستم نژاد// شهر اسطوره ی شاهنامه،که روزگاری فردوسی به او می بالید و از فخر سر به آسمان می ساید و هر گاه در نبرد با اهریمن و تورانی ها ، دچار ضعف می شدند ، پهلوان نامی زابلستان را به استمداد می طلبید و از او کمک می خواستند او از جان مایه میگذاشت تا ایرانی آسوده خاطر از خطر تورانی زندگی گذراند و هیچگاه از کمک کردن دریغ نورزید .
اما فرزندان زابل ، زادگاه قهرمان افسانه ای ایران زمین امروز از آتش بیداد و تبعیض، جان فرزندانش آتش گرفت
آتشی جانسوز با شعله های سرکش
پدران و مادرانی خسته و رنجور ، چشم براه فرزند دلبند خویش تا از مدرسه برگردد، با هم بر سر سفره بنشینند غذای تناول کنند دمی را در کنار خانواده به شادی گذرانند و شاهد رشد و قد کشیدن او باشند

ناگاه خبر مرگ ، چه می گوییم خبر سوختن او را می شنود. چه خبر جانکاه و درد ناکی است ذهن از تصورش می هراسد و روح تاب تحمل شنیدنش را ندارد اما افسوس دریغ و دردا که واقعیت داشت
خبر به کمک معجزه ی هزاره سوم به سرعت در همه ی گیتی پیچید اما طبق رویه معمول و جاافتاده و کلیشه ی ، تسلیت های شفاهی و کتبی پی در پی صادر و هر کسی خود را با صاحبان عزا همدرد می دانست غافل از آنکه به دریا رفته می داند مصیبت های طوفان را ..
بدون آنکه زوایای پنهان و تاریک مساله را واکاوی نمایند یک طرفه به قاضی رفته و در طرفه العینی مدیر و معلم نگون بخت را محکوم و خود تبرئه نموده اند .
از آنجایی که سالهاست می گویند و می شنویم که سیستم گرمایشی بایستی از استاندارد های لازم برخوردار باشد. هیچ کس تاکنون نپرسیده است چرا این مهم تا کنون محقق نشده است ؟ چرا مدارس به این سیستم مجهز نشده اند ؟ کاهلی از طرف چه کسی بوده است ؟ کی و کجا خواستند مدرسه ی را به این سیستم مجهز کنند که مدیر مدرسه ی یا معلم و اولیا مخالفت ورزیداند ؟
چرا مسولین پاسخگو نیستند چرا مجلس تحقیق و تفحص نمی کند که کاهلی از طرف چه نهادی است ؟ چرا سرانه در مدارس تقریبا به صفر رسانده اند و هزاران چرای دیگر …..
اگر خبر با سرعت باد آمد به سرعت برق هم فراموش میشود آنچه می ماند ضجه و ناله ی مادرانی جگر سوخته و زجر کشیده بر سر گور سرد و تاریک فرزند خویش است
براستی پاییز را برایشان خزان نمودیم /روحشان شاد